SPOTKANIA ROCZNIKA 1962 - 1966


UDANA 45-TA ROCZNICA BALU MAGISTERSKIEGO ROCZNIKA 1962-1966

Niezawodny i jak zwykle przy takich okazjach, mobilizujący nas do rocznicowych spotkań Mirek Fiłon, odpowiednio wcześnie wystosował do koleżanek i kolegów z rocznika 1962-1966 bardzo miłe zaproszenie: „Przemijanie czasu – to uczucie coraz częściej nam towarzyszące, a wspomnienie chwili, gdy było nam ono jeszcze obce, leje miód na nasze serca. I dlatego postanowiliśmy odświeżyć jedną z najbardziej znaczących dla nas rocznic – datę ukończenia studiów, zwieńczoną balem magisterskim, który odbył się 45 lat temu w Sobótce. Nadarza się możliwość powtórzenia naszego balu w Domu Turysty „Pod Wieżycą”, który prezentuje się niemal tak samo jak przed prawie pól wiekiem.

Z takiego zaproszenia i do tego z takiej okazji nie sposób było nie skorzystać. W niemal zabytkowym już schronisku, zjawiło się 10 czerwca 2011 r ponad 30 osób. Niektórzy musieli pokonać znaczne odległości, jak np. Jasiu Zieliński, czy Bolek Ferenc z Anglii oraz paru kolegów z Niemiec. Odległości na terenie naszego kraju to „pikuś” – no „pan Pikuś”.

Dopisała frekwencja i pogoda, a więc i humory, bo co nam więcej trzeba, aby spędzić z sobą niezapomniane radosne chwile i we wspomnieniach wrócić do chyba najpiękniejszego okresu życia – do czasu studiów. Pomogła nam w tym nasza nieoceniona współorganizatorka spotkania Inka – Regina Modl-Warężak, która urządziła okolicznościową wystawę fotosów upamiętniających nasz bal sprzed 45 laty. Ku naszemu zadowoleniu i wielkiej radości, mogliśmy oglądać na dosyć dużych odbitkach rozwieszonych na ścianach, jak wspaniale bawiliśmy się na balu magisterskim w towarzystwie rektora prof. Niżankowskiego, dziekana prof. Skrockiego, opiekuna roku prof. Buły i wielu przedstawicieli kadry. Przypomnieliśmy sobie, jak świetnie wtedy bawiliśmy się do białego rana i … jacy byliśmy młodzi i piękni.

W jakimś stopniu i tym razem udało się nam powtórzyć nastrój tamtego balu, chociaż już nie to zdrowie i co tu dużo mówić, nie ta sama kondycja, chociaż zapału i chęci nie brakowało. Hulanki i swawole trwały nie całkiem do białego rana, chociaż kilku wytrwałych zawodników chyba nie zdołało przed śniadaniem skorzystać z sypialni.

Po śniadaniu rozsiedliśmy się na słoneczku przed schroniskiem i jeden z kolegów zaczął narzekać na bóle kręgosłupa, na co paru specjalistów (a mamy na roczniku kilku) z miejsca pospieszyło z chęcią udzielenia mu pomocy od razu, tu na miejscu. Nim chłop zdążył się zorientować już leżał na prowizorycznym stole rehabilitacyjnym i pojękiwał ostro masowany przez kolegę Bolka. Poczynania masażysty konsultowała i doradzała jak najszybciej postawić na nogi złamanego w pół Janusza, koleżanka dr Krystyna. Ku ogólnemu zdziwieniu, a najbardziej samego delikwenta zabiegi pomogły, gdyż Janusz stanął na nogi jak nowo narodzony. Jak widać, lata studiów i późniejsza wieloletnia praktyka nie poszły na marne. Ten przypadek to najlepszy dowód, że wrocławska uczelnia wypuszcza znakomitych fachowców.

Można by długo opisywać wiele ciekawych momentów i epizodów z tego naszego udanego balu bis po 45 latach, ale nie sposób słowami wyrazić nastroju, emocji i tych wszystkich wzruszających chwil, które mieliśmy okazję ponownie przeżyć w Sobótce.

Bogaty serwis fotograficzny z tego niezapomnianego spotkania przygotował Jurek Krakowczyk i rozesłał wszystkim na płytach CD, za co należą się mu gorące podziękowania.

Mirkowi i Ince – głównym organizatorom tego spotkania, składamy bardzo serdeczne podziękowania. Wzajem możemy sobie pogratulować, że potrafiliśmy na ten czas zapomnieć o wieku, chorobach i codziennych kłopotach.

Kochani, tak trzymać! I do zobaczenia już w przyszłym roku na uroczystości wznowienia immatrykulacji w 50. rocznicę wstąpienia w mury wrocławskiej Słonecznej Uczelni.

Elżbieta Paradowska-Jezierska

Facebook